begoña paz [2]

"Collina onte, na praia das Lapas, ao pé da Torre. Fea, rugosa, pesada, xusto do tamaño da miña palma. Co oco exacto para o polgar. Sería tan doado pechar os dedos ao seu redor, botar o brazo para atrás, guindala con ira, con xenreira, con dor. Gústame sentir o seu peso, a súa forza. Saber que con ela podería esnaquizalo todo. Calquera cousa, calquera el. Saber que nunca o farei. O doado é mancar."